Blog Doktora No

Słowo „nostalgia” pochodzi od greckich słów oznaczających ból i smutek za czymś utraconym. Ostatnio trwa nostalgia za latami dziewięćdziesiątymi zeszłego wieku.

W popularnych portalach blogach i innych serwisach tamte lata są ostatnio pokazywane z perspektywy zabawek, gadgetów i kreskówek popularnych w tamtych czasach, czyli z perspektywy dziecka, którym były w tamtym czasie osoby z mojego rocznika. Jest to naiwna i irytującą perspektywa, bo dla dorosłych ludzi tamta epoka to po prostu jeden wielki chaos, co widać było nawet w ówczesnych reklamach.

Dlatego z zainteresowaniem przeczytałem „Niepowtarzalny urok likwidacji”, zbiór reportaży publikowanych w „Gazecie Wyborczej” w latach 1990-1999 zebranych przez Piotra Lipińskiego i Michała Matysa a wydanego nakładem wydawnictwa Czarne. A co znajdziemy w nich? Ano następujące rzeczy:

• „Klub Ludzi Sukcesu” zrzeszający min. bezrobotnych
• Domokrążców sprzedających amerykańskie odkurzacze co rury mają rzekomo te same co amerykańscy astronauci
• Czajnik elektryczny zakłócający notowana na GPW
• Akademię wróżbitów
• Strajk w prowincjonalnej szkole podstawowej, gdzie postulaty przepisuje się z gazet
• Rolnika uprawiającego tzw. „kompot”
• Miasto Łódź, co chciało pobierać opłaty za sprzedaż towarów z nazwą miasta
• Pana Józefa badającego siłę kleju na potrzeby telewizyjnej reklamy takowego
• Zebranie w sprawie kosmitów, co naładowali „Solidarność” kosmiczną energią
• Nie cieszących się poważaniem i niedofinansowanych sędziów sądu rejonowego dojeżdżających na rozprawy rowerami
• Znachora, co twierdził że HIV przyszedł z Księżyca
• Kasyno w likwidowanym państwowym zakładzie
• Encyklopedię, gdzie za opłatą można umieścić samego siebie

I wiele innych opowieści o tym, jak to tamte czasy były po prostu groteskowe, i nie warte ciepłych wspomnień.